وَمِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَاداً یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللّهِ وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُواْ إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِیعاً وَأَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ. البقرة آیه : 165
و برخى از مردم به جاى خدا همتایانى (از بتها و ستارگان و اجنّه) برمىگزینند که آنها را چنان که باید خدا را دوست داشت دوست مىدارند، ولى کسانى که ایمان آوردهاند محبتشان به خداوند بیشتر است (از محبت آنها به معبوداتشان). و اگر کسانى که ستم کردهاند آن هنگام که عذاب (آخرت) را مشاهده مىکنند ببینند که قدرت و نیرو همه از آن خداست و خدا سختکیفر است (به شدت پشیمان خواهند شد)
تفسیر مجمع البیان:
«و منالنّاس من یتّخذ من دوناللّه انداداً»
و گروهى از مردم، همتایانى دربرابر خداى یکتا برمىگیرند
به اعتقاد عدّهاى از مفسّران، منظور از واژه «انداد» در آیه شریفه، بتهایى است که شرک گرایان آنها را مىپرستیدند؛ امّا پنجمین امامنور (ع) ضمن تفسیر آیه شریفه، فرمود: منظور از «انداد»، رهبران بیدادگرند؛ که ادامه آیه شریفه نیز این بیان را تأیید مىکند؛ زیرا مىفرماید: و آنها را بسان خدا دوست مىدارند (یحبّونهم کحبّاللَّه)؛ و روشن است که آنان بتها را با آگاهى بر این حقیقت که نه قدرت سوددهى داشتند و نه توان زیان رساندن، اینگونه دوست داشته باشند. بعلاوه، آیه بعد این دیدگاه را روشنتر مىسازد: «اذ تبرّءالّذین اتّبعوا منالّذین اتّبعوا...».
در معناى واژه «کحبّاللّه»، دیدگاهها متفاوت است:
1. بعضى، ازجمله ابن عبّاس، مىگویند: تقدیر آیه به این ترتیب است که آنان خدایان خیالى خود را همانند شما مردم باایمان که خداى را دوست مىدارید، دوست دارند: «کحبّکماللّه».
2. برخى دیگر مىگویند: مقصود این است که: آنان که شرک گرا و بتپرست بودند، خداى یکتا را نیز مىشناختند؛ امّا بتهاى خود را بسان خدا دوست مىداشتند: «کحبّهماللّه».
3. و جمعى نیز مىگویند: منظور این است که شرکگرایان آنگونه که باید خدا را دوست داشته باشند، بتها را دوست مىداشتند.
