لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَابًا فِیهِ ذِکْرُکُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
و حقّا که ما به سوى شما (و همه آیندگان تاریخ) کتابى نازل کردیم که در آن یادآورى شماست (به احکام دینى و اخلاقى و معارف گوناگون) آیا نمىاندیشید؟
تفسیر مجمع البیان:
هان اى گروه قریش!
اى مردم! به یقین ما کتابى به سوى شما فروفرستادهایم که یاد و نام خدا و پند و اندرزهاى حکیمانه ودرسآموز در آن است، و اگر به راستى آن را بشناسید و به آن ایمان آورید و عمل کنید شرف و عزت شما را تضمین مىکند.
در آیه دیگرى در همین مورد مىفرماید: و انّه لذکر لک و لقومک...
و به راستى که قرآن براى تو اى پیامبر و براى جامعه و مردم تو مایه یادآورى است...
پاره ى بر آنند که روى سخن در آیه شریفه با امّت عرب است، چرا که قرآن به زبان آنان فرود آمده است.
اما به باور پارهاى دیگر روى سخن با همه توحیدگرایان است، چرا که قرآن مایه شرف و عزّت و شکوه همه ایمانآوردگان راستین است.
از دیدگاه برخى منظور آیه این است که در این کتاب پرشکوه همه قوانین و مقررات مورد نیاز شما آمده است و شما با آراسته شدن به فرهنگ واقعى آن بىنیاز خواهید شد
اما از دیدگاه برخى دیگر منظور این است که در این قرآن همه ارزشهاى اخلاقى و انسانى آمده است تا شما خود را بدانها آراسته سازید.
اَفَلا تَعْقِلُونَ
پس آیا به آنچه وسیله برترى و عزّت و شکوه شماست، نمىنگرید و در باره آن نمىاندیشید و خردتان را به کار نمىگیرید؟
