معراج

سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الأَقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ 

منزه و پاک است (از هر نقص و عیبی) آن خدایی که بنده خود (محمّد صلّی الله علیه وآله) را در شبی از مسجد الحرام به سوی مسجد الاقصی سیر داد- مسجدی که اطراف آن را (به معنویت فرشتگان فرود آمده و پیامبران برخاسته از آنجا و سرسبزی درختان انبوه و نهرها) مبارک کرده‏ایم- تا برخی از نشانه‏های (توحید و قدرت و حکمت) خود را به او نشان دهیم. البته او (خدا) است که (به گفتار بنده خود و ساکنان ملأ اعلی) شنوا و (به حال همه آنان) بیناست . ترجمه آیت الله مشکینی ره

تفسیر مجمع البیان:
سُبْحانَ الَّذی‏ اَسْری‏ بِعَبْدِهِ‏
پاک و منزه است آن خدایی که بنده برگزیده‏اش محمد صلی الله علیه وآله را شبانگاهی از مکه و مسجد الحرام به سوی بیت المقدس و مسجد الاقصی... سیر داد.
روشن است که این رویداد بزرگ، یکی از نشانه‏های شگرف قدرت بی‏کران خداست، و آنان که او را نشناخته و عظمت او را درک نکرده و به او ایمان نیاورده‏اند و برایش شریک و همتا می‏پندارند باید درس عبرت گیرند و به خود آیند.
واژه «سبحان» اسم مصدر و برای پاک و منزّه ساختن ذات پاک خدا از پندارهای شرک‏گرایان در مورد اوست؛ و گاه برای تعجّب به کار می‏رود، چرا که شگفت زدگی و تعجّب باعث ستایش و تسبیح می‏گردد؛ و بدین‏سان مسبّب به جای سبب قرار گرفته، از این رو «سبّح» به مفهوم «عجب» آمده است.
لَیْلاً: شبانگاهی.
منظور از این واژه آن است که معراج و سیر آسمانی پیامبر به هنگامه شب و در تاریخ یک سال پیش از هجرت بود.
مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‏
از مسجد الحرام.
پیامبر آن شب در خانه «امّ هانی»، خواهر امیر مؤمنان علیه السلام و همسر «هبیره مخزومی» بود، و سیر آسمانی آن حضرت از آنجا آغاز شد. و منظور از مسجد الحرام، مکّه است و مکّه و حرم، یکسره مسجد الحرام خوانده می‏شود. به باور «حسن» و «قتاده»، سفر پیامبر از خود مسجد الحرام آغاز شد.
اِلَی الْمَسْجِدِ الْاَقْصی‏
این بیان نشانگر آن است که سفر پیامبر از مسجد الحرام آغاز و تا مسجد الاقصی ادامه یافت و این آغاز و مقدمه‏ای برای معراج بود. 
در آیه شریفه از بیت المقدس به «اقصی» - که دورتر است - تعبیر شده است، چرا که مسافت آن تا مکّه و مسجد الحرام بسیار است.
الَّذی‏ بارَکْنا حَوْلَهُ‏
آن مسجد جایی است که ما پیرامون آن را با برکت ساخته‏ایم، از این رو اطراف آن پوشیده از درختان، گل‏ها و گیاهان و میوه‏های گوناگون و دیگر نعمت‏هاست و نیازی نیست که نیازمندی‏های مردم آن از دیگر جاهای دنیا تأمین گردد. آن سرزمین از نعمت امنیّت و آزادی برخوردار خواهد بود.
«مجاهد» می‏گوید: منظور این است که: آن مسجد جایی است که پیرامون آن را برکت بخشیدیم، چرا که ما آنجا را قرارگاه پیامبران و فرودگاه فرشتگان گردانیدیم.
آری، آنجا از آلودگی به شرک و کفر پاک است و پیامبران در آنجا به پرستش و عبادت خدا روزگار گذرانده و شرک‏گرایان، به خاطر نداشتن میدان کار، از آنجا رخت بر بسته‏اند. با این بیان مسجد الاقصی، هم از برکت‏های مادی بهره‏ور است، و هم از برکت‏های معنوی و روحی و دینی.
لِنُرَیَهُ مِنْ آیاتَنا
هدف از سیر دادن و بردن پیامبر این بود که نشانه‏های شگفت انگیز قدرت بی‏کران و دلیل‏های روشن یکتایی خود را به او بنمایانیم.
این نشانه‏های قدرت و دلیل‏های روشن بسیار بود، که از آن جمله، سیر شبانگاهی از مکّه تا بیت المقدس، دیدن پیامبران خدا، صعود به آسمان‏ها و دیدن ده‏ها نشانه و دلیل از نشانه‏های شکوه و عظمت خدا بود.
اِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ.
بی‏گمان خدا شنوا و داناست؛ بنا بر این هم سخن انکارگران قرآن و پیامبر را می‏شنود، و هم سیر آسمانی پیامبر را می‏بیند.