آیا گوش شنوایی هست؟!

وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ
ترجمه آیت الله مشکینی ره:
و به راستی ما قرآن را برای تذکر و پندآموزی آسان و قابل فهم کردیم، پس آیا پندگیرنده‏ای هست
تفسیر اطیب البیان:
یعنی ما مقاصد بلند و حقایق عالیه قرآن را که مافوق عقول و فهوم عادی است در مرحله القاء با عباراتی آسان آوردیم ، تا فهم عامه مردم آن را درک کند، و به این وسیله مردم متذکر شوند و خدای تعالی و شئون او را به یاد آورند، 
پس آیا پندگیرنده و متذکری هست که بوسیله قرآن متذکر شود و به خدا ایمان آورده و به دین حق که قرآن به سوی آن دعوت می کند متدین شود؟ و این کلام ، دعوت عمومی به تذکر یافتن بوسیله قرآن می باشد.
تفسیر المیزان:
کلمه" یسرنا" متکلم مع الغیر از ماضی است، و مصدر آن تیسیر است که به معنای آسان کردن است، و" آسان کردن قرآن برای ذکر" این است که آن را طوری به شنونده القاء کند، و به عباراتی در آورد که فهم مقاصدش برای عامه و خاصه برای فهم‏های ساده و عمیق آسان باشد، هر یک به قدر فهم خود چیزی از آن بفهمد.
ممکن هم هست مراد از آن این باشد که حقایق عالیه و مقاصد بلندش را که بلندتر از افق فهم‏های عادی است در مرحله القاء در قالب عباراتی عربی آوردیم تا فهم عامه مردم آن را درک کند، هم چنان که این معنا از آیه" إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ" استفاده می‏شود.
و مراد از" ذکر"، ذکر خدای تعالی است به أسماء و صفات و افعالش. 
در مفردات می‏گوید: گاهی کلمه ذکر گفته می‏شود و از آن هیئتی نفسانی اراده می‏شود که با بودش آدمی می‏تواند هر شناختی را که به دست می‏آورد ضبط کند، و تقریبا نظیر حافظه است با این تفاوت که به این اعتبار حافظه‏اش می‏گویند که معرفتی است به دست آمده، و به این اعتبار آن را ذکر (یاد) می‏گویند که همین الآن در نظر است، (چون ممکن است بسیاری مطالب و اسامی در حافظه باشد ولی الآن در یاد آدمی و حاضر در ذهن نباشد).
و گاهی دیگر کلمه" ذکر" گفته می‏شود و منظور از آن حضور چیزی است یا در قلب و یا در زبان، و به همین جهت گفته‏اند ذکر دو جور است یکی به قلب، و یکی هم به زبان، و هر یک از این دو قسم ذکر خود دو قسم است، یکی ذکر با نسیان و فراموشی، یکی هم ذکر بدون فراموشی و با ادامه حفظ، البته به هر قولی هم ذکر می‏گویند.
و معنای آیه این است که: سوگند می‏خورم که ما قرآن را آسان کردیم تا به وسیله آن متذکر شوند، و خدای تعالی و شؤون او را یاد آورند، آیا متذکری هست که با قرآن متذکر گشته به خدا ایمان آورد، و به دین حقی که به آن دعوت می‏کند متدین شود؟! پس آیه شریفه دعوتی است عمومی به تذکر به قرآن بعد از مسجل کردن صدق انذار و شدت عذابی که از آن انذار کرده.